Οι Νταβατζήδες της ακρίβειας

Ακρίβεια. Ένα τεράστιο πρόβλημα που ταλαιπωρεί το σύνολο των Ελληνικών οικογενειών και δυστυχώς λύση δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα.

Την ώρα που οι εταιρείες βλέπουν τα κέρδη τους να μεγιστοποιούνται, τους τραπεζικούς λογαριασμούς των επιχειρηματιών να αυξάνονται και τον κ. Αλογοσκούφη να παινεύει τον εαυτό του για τους δείκτες της οικονομίας, η αισχροκέρδεια βασιλεύει, οι τιμές τραβάνε καθημερινά την ανηφόρα και η αγοραστική αξία των εργαζομένων μειώνεται!

Τα περισσότερα προϊόντα της αγοράς, ακόμη και τα εγχώρια, τα πληρώνουμε ακριβότερα από ότι ο αντίστοιχος Ευρωπαίος καταναλωτής ο οποίος αμείβεται με μισθό πολύ μεγαλύτερο από τους δικούς μας.

Ακόμη και στις περιόδους των εκπτώσεων, οι τιμές στις περισσότερες περιπτώσεις μειώνονται κατά 10 – 20% όταν στις υπόλοιπες χώρες είναι πραγματικά 50% ή κάποιες φορές και παραπάνω.

Από τους υπουργούς και όλους τους πολιτικούς, ακούμε όπως πάντα μεγάλα λόγια αλλά αποτέλεσμα μηδέν. Πως θα μπορούσε φυσικά να γίνει διαφορετικά όταν όλοι αυτοί ουσιαστικά συμβάλουν σε αυτή την κατάσταση για να μπορούν να τρώνε όσα περισσότερα γίνεται. Βλέπετε, αν δεν μπορούσαν οι εταιρείες να αισχροκερδούν και να έχουν αυτά τα υπέρογκα κέρδη, δεν θα είχαν καμία διάθεση να πληρώνουν όλες αυτές τις μίζες που δίνουν δεξιά – αριστερά σε «κουμπάρους, συγγενείς, και φίλους» των εκάστοτε υπουργών και πολιτικών.
Θα προσπαθούσαν μέσα από τη σωστή λειτουργία και την ποιότητα, να κερδίζουν τα φυσιολογικά ποσά. Αλλά αυτά δεν είναι αρκετά για τις μίζες, οπότε δημιουργούν τα διάφορα καρτέλ για να έχουν συμφωνημένες υψηλές τιμές και κέρδη.
Καρτέλ – όπως του γάλακτος και των Super Markets – τα οποία ακόμη και όταν αποκαλύφθηκαν, αφενός καμία ποινή δεν τους επεβλήθη, κι αφετέρου, οι κουμπάροι των καρτέλ αυτών κυκλοφορούν ελεύθεροι και μάλιστα ετοιμάζουν και νέες αυξήσεις.

Ως πότε θα ανεχόμαστε αυτές τις καταστάσεις ;
Ως πότε θα επιτρέπουμε τις εταιρείες να κάνουν ότι θέλουν;
Ως πότε θα επιτρέπουμε τους πολιτικούς να μας ρουφούν το αίμα μέσω της αισχροκέρδειας των εταιρειών και να βάζουν τα χρήματά μας στις τσέπες τους με τη μορφή μίζας από αυτές;
Ως πότε θα επιτρέπουμε στους πολιτικούς να ζουν πλουσιοπάροχα εις βάρος μας σαν παράσιτα και να μας ρουφούν το αίμα σαν βδέλλες;

25η Μαρτίου

25η Μαρτίου, η επέτειος της εξέγερσης των Ελλήνων ενάντια στον Τουρκικό ζυγό, αλλά τελικά σε τι κατάσταση βρισκόμαστε σήμερα, 187 χρόνια μετά;

Οι Έλληνες αγωνίστηκαν για να έχουν δικό τους σπίτι,
αλλά σήμερα τα «σπίτια μας» ανήκουν στις τράπεζες και μας τα παίρνουν με την πρώτη ευκαιρία!

Οι Έλληνες αγωνίστηκαν για να μην τους παίρνουν τα χρήματα σαν επιπλέον φόρους,
αλλά σήμερα οι κυβερνώντες αυξάνουν αναίτια τους φόρους κάθε λίγο και λιγάκι για να καλύπτουν τα ελλείμματα που δημιουργούν η ανικανότητα και οι ατασθαλίες τους!

Οι Έλληνες αγωνίστηκαν για να μην τους αρπάζουν το βιός μέσα από τα χέρια τους,
αλλά τελικά μας πήραν όλα τα χρήματα με το colpo grosso του χρηματιστηρίου!

Οι Έλληνες αγωνίστηκαν για να μπορούν να έχουν ένα κομπόδεμα για τα γεράματα,
αλλά με την καταλήστευση των αποθεματικών των ταμείων και των νέων ρυθμίσεων του ασφαλιστικού, μας απειλούν ότι δεν θα μπορούμε να έχουμε τη σύνταξη που δικαιούμαστε!

Οι Έλληνες αγωνίστηκαν για να έχουν τη δυνατότητα να ζουν αξιοπρεπώς,
αλλά σήμερα με τα οργανωμένα καρτέλ που αισχροκερδούν εις βάρος μας, μας αναγκάζουν να υπολογίζουμε και το τελευταίο ευρώ για να ζούμε!

Οι Έλληνες αγωνίστηκαν για να έχουν το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης,
αλλά ακόμη και τους ηλικιωμένους συνταξιούχους χτυπούν, όταν διαμαρτύρονται για την εξαθλίωσή τους!

Τελικά, σχεδόν δύο αιώνες μετά την επανάσταση, πόσο ελεύθεροι και πόσο ραγιάδες είμαστε;

Τεστ υπομονής στον Μαλιακό

Είμαι ένας από τους χιλιάδες Έλληνες πολίτες που το τριήμερο της Καθαρής Δευτέρας εγκλωβίστηκαν για πάνω από τέσσερις ώρες στην «εθνική οδό Αθηνών – Θεσσαλονίκης» στο πέταλο του Μαλιακού.
Έναν εγκλωβισμό που οφείλεται αποκλειστικά στην αδιαφορία, ανικανότητα και ηλιθιότητα των υπευθύνων!

Των υπευθύνων (?) οι οποίοι επέτρεψαν την κυκλοφορία των φορτηγών ενώ γνώριζαν ότι επρόκειτο για μια από τις μεγαλύτερες εξόδους του έτους.

Των υπευθύνων (?) οι οποίοι δεν έχουν υποχρεώσει τις κατασκευαστικές εταιρείες εδώ και χρόνια να φτιάξουν έναν αξιοπρεπή παράδρομο για την εξυπηρέτηση του κόσμου όπως είχαν φτιάξει στην Θεσσαλία (δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση) όταν κατασκευαζόταν το εκεί κομμάτι της εθνικής οδού.

Των υπευθύνων (?) οι οποίοι δεν φρόντισαν έστω την ύστατη στιγμή να ενημερώνουν τους οδηγούς για τις 4 ώρες καθυστέρησης που θα έπρεπε να υποστούν.

Αλλά παρ’ όλα αυτά τα διόδια, διόδια!

Ελπίζω ενόψει του τετραημέρου της 25ης Μαρτίου και του επερχόμενου καλοκαιριού οι υπεύθυνοι (χα χα χα) να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα και να πάψουν να μας φέρονται σαν ζώα.

Στο κάτω – κάτω εμείς τους ταΐζουμε και μάλιστα πολύ καλά…!

Απομυθοποίηση των Συνδικαλιστών

Αν με την υπόθεση Ζαχόπουλου και τις αποκαλύψεις σχετικά με την εμπλοκή και συγκάλυψη των γεγονότων από τους δημοσιογράφους απομυθοποιήθηκε η 4η εξουσία (Δημοσιογραφία), με το ασφαλιστικό θα απομυθοποιηθεί ο συνδικαλισμός.

Βλέπετε, εδώ και χρόνια, οι περισσότεροι συνδικαλιστές το μόνο που έκαναν ήταν να φροντίζουν για την «πάρτι» τους, αυξάνοντας τα εισοδήματά τους (δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις συνδικαλιστών οι οποίοι θεωρητικά ζούσαν με ένα μισθό αλλά τελικά βρέθηκαν με περιουσίες).
Παράλληλα, φρόντιζαν για την αναρρίχηση τους στην ιεραρχία των κομμάτων, (βλέπε Πολυζωγόπουλο, Πρωτόπαππα, Μίχα κ.α.) με απώτερο σκοπό να βολευτούν και να βολέψουν ολόκληρη την οικογένειά τους σε θέσεις αργομισθίας.
Τόσα χρόνια κανείς από όλους αυτούς δεν έχει δουλέψει ούτε μία μέρα, για να μπορεί να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των εργαζομένων. Το μόνο που έκαναν –και ομολογουμένως το έκαναν πολύ καλά- ήταν να κοιτούν το ατομικό τους συμφέρον!
Όλα αυτά τα χρόνια οι κυβερνήσεις εκμεταλλευόντουσαν τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και αντίδραση καμία!
Έσκασε η βόμβα με τα επισφαλή ομόλογα και καμία προσφυγή στην δικαιοσύνη (Ελληνική ή Ευρωπαϊκή) δεν έγινε από τις μεγάλες συνδικαλιστικές οργανώσεις για επιστροφή των χρημάτων που χάθηκαν από υπαιτιότητα όλων των κυβερνήσεων!
Πότε επιτέλους θα ακούσουμε τους συνδικαλιστές μας, αντί να χαριεντίζονται με τους πολιτικούς μπροστά στις κάμερες, να λένε στα μούτρα των κυβερνώντων αυτό που η πλειοψηφία των Ελλήνων λέει κάθε μέρα;

Είστε ΚΛΕΦΤΕΣ και επικίνδυνα ΑΝΙΚΑΝΟΙ!

Φέρτε πίσω τα χρήματά μας!

ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ και ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ:
Φτάνει ταΐσαμε τόσα χρόνια εσάς και τις φαμίλιες σας!

Πηγαίνετε να δουλέψετε να δείτε πως βγαίνουν τα χρήματα.

15 Μαρτίου, Παγκόσμια ημέρα καταναλωτή

Παγκόσμια ημέρα καταναλωτή και οι εμπορικοί φορείς με σποτάκια στο ραδιόφωνο μας παροτρύνουν να «εξορμήσουμε στην αγορά αλλά με προσοχή και έλεγχο»…!

Με τις τιμές όλων ανεξαιρέτως των αγαθών και προϊόντων να έχουν χτυπήσει κόκκινο, μόνο ένας τρόπος εορτασμού της ημέρας αυτής αρμόζει μήπως και κάποια ημέρα μπορέσουμε να έχουμε τιμές και ποιότητα προϊόντων αντίστοιχη των υπολοίπων ανεπτυγμένων Ευρωπαϊκών χωρών:

Μποϊκοτάζ από μέρος των καταναλωτών, της αγοράς που θησαυρίζει εις βάρος μας!